Marco werd geboren op 26 oktober 1927 in Jakarta.

In een interview in de Telegraaf wordt Marco’s portret treffend gekenschetst, namelijk als een wetenschapper, die paden bewandelt welke door vele deskundigen als onbegaanbaar worden beschouwd en die bovengenoemde uitspraak van Ben Goerion in een lijstje op de schoorsteen heeft staan.

 

Lange tijd is Marco, die opgroeide in het voormalige Nederlands-Indie, met zijn theorie over de helende kracht van de psyche een roepende in de woestijn geweest. Verder kijkend dan zijn vakgebied de pathologische anatomie en hevig geinteresseerd in wat mensen beweegt, heeft hij de invloed van de psyche op bepaalde biologische functies eerder onder ogen willen zien dat het gros van zijn vakbroeders.

 

Dit alles is uiteindelijk geculmineerd in de oprichting van het Helen Dowling Instituut voor bio-psycho-sociale geneeskunde in 1988. Het instituut bevond zich (want tegenwoordig is het gevestigd in Bilthoven) op een steenworp afstand van de universiteit waar hij jarenlang hoogleraar pathologische anatomie was. Marco heeft dus als het ware twee dimensies met elkaar willen verbinden. Hij heeft een brug geslagen tussen wetenschap en psyche, daarbij rakend aan spiritualiteit. Wat Marco zelf onder spiritualiteit verstond heeft hij treffend weergegeven in de volgende tekst:

Staan voor wat je weet en staan voor wat je niet weet,
Zijn op je eigen hoogte, niet lager en niet hoger
weten van je grote gave en weten van je grote tekort
de held in je eren die durft te staan
in het duister van de angst
ondanks de pijn van schuld jezelf vergeven inplaats
van te veroordelen
die ander je boosheid durven geven
en met de pijn van je wond de ander vergeven
in liefde het hoofd buigen voor wat groter is
de moed om hier te zijn
eren van leven, binnen en buiten je
de lach na het grote verdriet....