In de traditie van de Lakota-Sioux wordt een persoon die treurt beschouwd als de meest wakan, het meest heilig. Er is een gevoel dat wanneer iemand wordt getroffen door de plotselinge bliksem van verlies, hij of zij op de drempel van de geestenwereld staat.
De gebeden van degene die treuren worden als bijzonder sterk beschouwd, en het is juist om hen om hulp te vragen. Je zou je kunnen herinneren hoe het is om iemand te zijn die diep verdriet heeft geleden.
De persoon heeft geen beschermingslaag, niets meer te verdedigen. Het mysterie kijkt uit door de ogen van die persoon. Voorlopig heeft hij of zij de realiteit van verlies geaccepteerd en is hij gestopt met zich vast te houden aan het verleden of zich aan de toekomst vast te grijpen.
In de grondloze openheid van verdriet is er sprake van een geheelheid van aanwezigheid en een diepe natuurlijke wijsheid.
Comments